Wartością warsztatu było dla mnie pełne przekonania podejście Justyny, że z depresji można wyjść i że nie jesteśmy skazani na branie leków przez resztę życia. Nabrałam wiary, że mogę trwale uwolnić się od brania leków. Ważne było dla mnie, że Justyna mówiła o swoich doświadczeniach i że jest osobą, która wie o czym mówi, bo sama borykała się z tym problemem. Zdecydowałam się na kontynuację współpracy z Justyną dlatego, że jest dla mnie wiarygodne i wspierające to, że dzieli się tym co sprawdziła na sobie, że nie jest to tylko książkowa wiedza. Polecam ten warsztat osobom, które są zdecydowane by zmienić coś w swoim życiu i nie być dłużej ograniczanym przez depresję.

Jestem na 4 roku psychologii i uważam, że ten warsztat, powinnien być obwiązkowy do zaliczenia na studiach. Teorii się można naczytać, można posłuchać, ale tak praktycznych wskazówek, ile daje Justyna nie znajdzie się w żadnej książce! Powiem tak udział obowiązkowy, jeśli od razu chcesz wiedzieć, jak postępować w przypadku depresji. Justyna dzieli się tym, jakich błędów uniknąć i w którą stronę iść by sobie pomóc. Do tego podoba mi się jej podejącie, by nie walczyć z depresją ale zawalczyć o siebie.To jest zupełnie inne spojrzenie i daje ogrom nadziei, jakiej często brak kiedy zmagasz się z własnymi demonami. Zdecydowałam się na kontynuację pracy z Justyna, bo chcę więcej praktycznych wskazówek, ale i dlatego, że jest szczera do bólu i bardzo zaangażowana w to co robi.

Trafiłam na warsztat przypadkowo, podsunęła mi link koleżanka z grupy wsparcia na fb. Byłam w momencie dużego kryzysu, chciałam by się to w końcu skończyło. Wydawało mi się, że zrobiłam już wszystko żeby było lepiej. Byłam u wielu psychologów i terapeutów, ale mnie nie rozumieli. Prosiłam też o pomoc bliskich, ale okazało się, że dla nich jestem „chodzącym problemem” a ich rady kończyły się na tym, bym wzięła leki. Kiedy przyszłam na warsztat do Justyny i zaczęłam wykonywać zadania i odpowiadać na pytania jakie wydawały mi się „dziwne”, bo nie skupialiśmy się na tym, co ze mną nie tak, ale na tym co dla mnie ważne – w końcu zaczęłam słyszeć samą siebie i zobaczyłam światełko w tunelu. Dlatego też zdecydowałam się na kontynuację pracy z Justyną, bo pomyślałam że może nie jest ze mną tak źle i skoro w 3 dni umiała mnie nakierować na rozwiązania, to idąc z nią dalej może w końcu ruszę z miejsca? Nie wiem, ale też nie wiem co robić kiedy zostaję z tym sama.